Door: Clemens van Herwaarden
Het jonge juridisch adviesbureau Ius Care floreert, dankzij de Turkse gemeenschap.
Het staatsieportret van Koningin Beatrix in de ontvangstruimte van Ius Care zet de meeste Turkse bezoekers even op het verkeerde been. Als ze vervolgens in vloeiend Turks te woord worden gestaan, blijken ze toch aan het goede adres voor hun juridische vragen. Vooral over het aanvragen van een persoonsgebonden budget via de AWBZ, een onderwerp waar Ius Care zich in heeft gespecialiseerd.
Serkan Bas (25), een van de drie vennoten van het zorgadviesbureau, kijkt lachend naar het portret van de vorstin uit 1980. ‘Die foto levert vaak hilarische reacties op. Natuurlijk omdat klanten de foto hier niet verwachten en omdat Beatrix nog zo jong is.’
Nierpatiënt
Beatrix hangt wel met een reden pontificaal in het Rotterdamse pijpenlakantoor. ‘We zijn een bedrijf met een Turkse identiteit en hebben voornamelijk Turkse cliënten. Maar we verdienen wel ons geld in Nederland. Daarom hangt ze hier.’
Ius Care, waarvan in 2006 de basis wordt gelegd in Sliedrecht, haalt ongeveer 70% van zijn omzet uit zorgbemiddeling. Met twee vaste werknemers en vier stagaires hoopt het bedrijf in 2010 een omzet van euro250.000 te draaien. ‘Psychische hulp, gehandicaptenzorg en verpleging vormen de top drie waar wij voor onze klanten via de Algemene Wet Bijzondere Zorgkosten een uitkering proberen los te krijgen’, legt Bas uit. Voordat een klant beroep kan doen op de AWBZ moet er door een medewerker van de Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) een zorgindicatie worden afgegeven.
Bas vergelijkt de grilligheid van de indicatiestelling met afrijden. ‘Je weet nooit wat eruit komt. Het hangt helemaal af van de bui van de indicatiesteller. Zo ben ik al een tijd met een nierpatiënt bezig die nog steeds geen aanvullende zorg krijgt.’ Ius Care heeft een kleurrijke ontstaansgeschiedenis. In de Sliedrechtse grillroom Shalom ontvangen Bas en zijn boezemvriend Burak Ceritli (24) hun eerste klanten. Ceritli senior runt al sinds 1985 een shoarmazaak, die in vijfentwintig jaar tijd is uitgegroeid tot een Turkse ontmoetingsplek in het Zuid-Hollandse baggerbolwerk.
Echt kantoor
Tussen het verkopen van de broodjes door verleent het studerende tweetal allerhande adviezen. Vriend Burak Ceritli is vanwege een sterfgeval in Turkije helaas verhinderd, maar zakenpartner Bas spreekt voor twee. ‘Het begint met een paar vragen, maar al snel wordt er een doos op tafel gezet waarin een heel dossier zit.’
Door de uiteenlopende hulpvragen worden de jonge ondernemende adviseurs in de broodjeszaak gedwongen meerdere ballen in de lucht te houden. Begin 2006 gaat het namelijk nog om allerhande juridische vragen waarmee de Turkse gemeenschap in Sliedrecht te maken heeft. Echtscheidingen, huurproblemen, faillissementen, de aanvraag van een rolstoel.
Vanwege het succes besluit het ondernemersduo eind 2007 om via de nieuwe Stichting Ius Gentium te kijken of het adviesbureau levensvatbaar is. De drukke grillroom wordt ingeruild voor een echt kantoor nabij Rotterdam CS. ‘Het was erg spannend om ons voor vijf jaar vast te leggen voor euro1200 huur per maand, maar zakendoen is lef hebben.’
Apetrots
De groei van het adviesbureau zit er lekker in, maar al snel merken de jonge ondernemers dat het succes andere Turken aantrekt die een graantje hopen mee te pikken. ‘Mensen wilden bij ons aanhaken en niet alleen aan juridisch advies geld verdienen, maar bijvoorbeeld ook plastic bakjes uit Turkije importeren en hier verkopen. Uiteindelijk hebben we mensen met dit soort wilde ideeën de deur gewezen,’ zegt Bas.
Het ondernemende duo wordt door de goudzoekers wel de ogen geopend om een duidelijke keuze te maken in hun bedrijfsvoering. Wat begon als juridisch adviesbureau wordt uiteindelijk omgesmeed tot zorgbemiddelingsbureau Ius Care waar de Turkse gemeenschap rondom Rotterdam aanklopt voor uiteenlopende zorgvragen.
Bas is een bescheiden twintiger, maar niet bang om zijn mening te geven en als ernaar wordt gevraagd spreekt hij openlijk over de mooie bedrijfsstart. Hij is namelijk apetrots op het fundament dat hij in korte tijd samen met boezemvriend Ceritli onder het bedrijf heeft gelegd. ‘We zijn hier met een paar tweedehands tafels en onze klanten begonnen. Dan geeft het een enorme kick om alles te zien groeien.’
De vriendschap tussen het tweetal is hecht. ‘Wij deelden als kleine kinderen al alles. Dat ging behoorlijk ver. Na een afspraak te hebben gemaakt met een eerste kalverliefde vroeg ik aan Burak of hij met mij mee wilde gaan’, zegt Bas lachend. De jonge ondernemers voelen elkaar al jarenlang goed aan, maar om wat extra ervaring in de start-up te brengen is Emirhan Kuzu (30) als derde vennoot bij het bedrijf gehaald. ‘Hij spreekt niet zo goed Nederlands, maar hij heeft netwerk en is ook erg goed in administratieve zaken’, zegt Bas tevreden. Kuzu knikt instemmend.
Â
Bron: http://www.fd.nl/artikel/14113853/turkse-gemeenschap-loopt-deur-plat-jonge-adviseurs
