“Hoe was het?”, vragen de jongens als ik afgelopen woensdagmorgen de dealingroom binnenstap. “In één woord INDRUKWEKKEND!”, luidde mijn antwoord.
Met vrouw, zoon en dochter landde ik Goede Vrijdagavond na een vliegreis van 3 uur op Istanbul. Modern, schoon en ruim vliegveld waar niet-ingezetenen eerst langs een loket moeten om entreebelasting te betalen. Zou, in het kader van onze tekorten en bezuinigingen, geen slecht idee zijn voor Schiphol.
De douane, die de tijd neemt voor het paspoort, zegt: “Welkom in Turkije”. Ook geen slecht idee voor onze luchthaven. Een lange snelle rit door uitgestrekte voorsteden. De stad heeft meer inwoners dan Nederland. Een laat vorkje in het hotel waar een biertje even duur blijkt als de kebab. Wakker worden met schitterend uitzicht op de Zee van Marmara.
Na 18 jaar op beursvloeren te hebben gestaan tussen schreeuwende handelaren, zijn mensenmassa’s niet meer mijn ‘pakkie an’ (sic). Maar in Istanbul stoorde de overweldigende drukte me niet in het minst. De metropool kan zich meten met de wereldsteden. Zelden heb ik zo’n dynamiek ervaren. Iedereen is bezig met zijn handel(tje).
Het is een mannenwereld. Met (lichte) omhelzing, uitvoerig handen schudden en tijd voor een gesprek bij een ontmoeting. En maar paffen.
De stad is dit jaar uitgeroepen tot culturele hoofdstad van Europa. Overal een bloemenzee en wapperende vlaggen. De stad heeft ook een verkeersinfarct. Iedere bestuurder van een ‘taksi’ doet wat hij wil en drukt een ander toeterend weg.
Niemand doet een gordel om. Mooie types die meetrommelen op het dashboard met de keiharde Turkse muziek op de radio.Één van hen stopte onderweg zelfs even om snel te gokken voor de paardenrace. Ik denk dat een Optiebeurs in de stad een ‘uitslaande brand’ zou worden.
In de bazaar met 4000! winkeltjes is het een drukte die ik in New York of Londen nooit zo heb ervaren. De zzp’ers herkennen ons als Nederlander aan de blonde haren van vrouw en dochter. “Kijke, kijke, wel kope, goedkoper dan Zeeman”, roepen ze.
We gingen shoppen in een mega winkelcentrum met ALLE grote merken. En druk! Wat een geld gaat daar om! De duurste wagens rijden af en aan.
Voor het terras waar we een glaasje thee dronken (iedereen drinkt de hele dag thee) stonden 11 Porsches van de duurste categorie geparkeerd. Hier staan ze niet eens bij de dealer.
We voeren mee met een boot over de Bosporus. Vanaf het water genoten we van oude bouwwerken en prachtige villa’s en verbaasden ons over een bouwval ernaast. Ook machtige hoogbouw, alle grote internationale banken en hotelketens zijn hier aanwezig. Veel borden met ‘kiralik’ en ‘satilik’, te koop en te huur. Ook hier is men niet ongeschonden uit de economische malaise gekomen. De tocht ging onder enorme bruggen door die Europa verbinden met Azië.
Lunch in het Four Seasons en Kempinsky. Toplocaties met uitstekende keuken, vriendelijke en bekwame bediening. Je gaat wel ‘los’. Maar goed dat de jongens mijn winst namen in Arcelor, Fugro en Imtech.
Op zondag is het, net als aan de Costa’s, familiedag. Ze joggen, trainen op sporttoestellen die overal voor iedereen beschikbaar in de parken staan, voetballen, vliegeren, wandelen, barbecueën en vissen vanaf de bruggen. Wat doen ze eigenlijk niet? Fietsen, want dat zou zelfmoord zijn.
Zwervend door de stad kom je Grieks Orthodoxe kerken, Joodse synagogen en ontelbare moskeeën tegen. Uiteraard maakt de Sultanahmet (Blauwe) moskee met 6 minaretten, die 5 keer per dag oproepen voor het gebed, de meeste indruk.
Een tapijtenveiling mochten we niet missen. Jarenlang met meerderen (dubbel)knopen aan 1 tapijt. Wol, katoen, zijde, leer.Daar bestaat Turkije (overwegend) van. En juwelen. Wat een vakmensen en wat moeten ze aan de bak.
Dinsdagmorgen zette ik de tv op mijn hotelkamer op Bloomberg, de laptop ‘on air’ en zat met dat schitterende uitzicht op de Bosporus ‘piano te spelen’. In zo’n prettige dealingroom heb ik nog nooit gewerkt.
“What’s cooking here?”, vraag ik op mijn beurt. De mannen sommen op:
– Grote optiehuizen in zwaar weer. IB’ers mijden de optiebeurs (wat ons zeer bevreemdt…waarom dekken ze hun posities niet af?..niets geleerd van 2008?). Lage vola (gemiddelde beweeglijkheid), waardoor er geen spijker te verdienen valt.
– Ahold koopt voor €500.000.000 eigen aandelen in. Om waarde terug te geven aan de aandeelhouders. Uitvoering door tussenpersonen (waarom krijgen wij die order niet? of een stukkie?). Ze hebben nieuwe groei nodig. Krijgen zoveel geld binnen dat het die winst onmogelijk kwijt kan in Nederland.
Stap voor stap uitbreiden met (franchise)winkels in België en Duitsland ligt voor de hand. De notering is dik door de 10, maar heeft de halve 12-maands performance van de AEX. Hebbe, houwe, bijkope. En dan zijn vooral lange callen interessant (laag dividend). Bij koers €10,25 kost een looptijd december 2014 uitoefenprijs 8 drie euro. Voor de prijs van 100 aandelen speel je 3 callen = 300 aandelen hausse. Stoploss eronder en op de plank.
– Sentiment in de markt gedraaid naar hoera. Particulieren en professie denken nu over een ultimo op 400. We weten uit (dure) ervaring dat wat we met z’n allen denken, zelden uitkomt aan de beurs. Voorzichtig worden dus. Zelf gingen we in december, bij de rondvraag van de Telegraaf, uit van 370 – 380 met heftige uitslagen. Na slechts 3 maanden zijn we nog maar 20 punten verwijderd van onze middenprik.
– Peking maakt zich op voor hogere wisselkoers yuan. De politiek van Obama heeft gewerkt. Hij gaf zijn penningmeester opdracht een ‘tandje lager’ te gaan zitten met de kritiek. De Chinese regering kan nu zonder gezichtsverlies bewegen.
– Valutahandel pessimistisch over koers euro. “Duitsland, jullie laten de Grieken stikken, hier kom je niet mee weg!”
– Tante Pos (beursterm TNT) gooit de postdivisie eruit. Daar hebben we in onze posities rekening mee gehouden.
– BAM gaat volgens RBS zijn 21,5% belang in baggeraar Van Oord cashen. Ook blijven ze orders rijgen. Nu weer ‘preferred contractor’ in de Britse stad Leeds voor de bouw van een multifunctionele evenementenhal met 13.500 zitplaatsen voor €57mln. Op de slotprijs €5,95 staan ze op 12-maands basis 10,5% onder water. Hebbe, houwe, bijkope.
Bij een bakkie gedenk ik met de ‘oude garde’ nog de overleden oud-commissaris van de notering, Piet Outersterp. Een groot beursman is heengegaan. Gevreesd en geliefd. We zien hem nog driftig rondstappen op de beursvloer.
Als oud-hoekman kende hij het klappen van de zweep en wist precies wanneer we ‘goochem gingen doen.’ Dan was hij gauw klaar met je. Piet, bedankt voor alle wijsheid en kennis die je met ons deelde én je Amsterdamse humor.
Sem van Berkel is aandeelhouder / directeur vermogensbeheer van www.sem.nl (zie ook www.semsadvies.nl ) en ambassadeur van Alex Vermogensbank.
