Het is de titel van een boek met 47 willekeurige Nederlandse Turken van de tweede generatie die het gemaakt hebben in Nederland. ‘ Turkse afkomst, Nederlandse toekomst’. Initiatiefnemer is de Bossche Erdinç Saçan.
door Marianne Schoone
Zijn eigen rolmodel is zijn vader, een man die alleen basisschool heeft gehad en herder is geweest, Erdinç Saçan (31) zegt het met trots. „Hij was herder in Turkije, mijn vader groeide op in Cappadocië. Zijn vader was herder, zijn grootvader ook. En ik, zijn zoon, ben afgestudeerd ICT’ er. In één generatie is een enorme stap gemaakt. Dat zie je niet alleen bij mij, als Turk van de tweede generatie, maar ook bij de kinderen van Marokkanen uit het Rifgebergte. Mijn vader hield veel van lezen, is open minded. En heeft altijd gezegd: hier in Nederland moet je je toekomst opbouwen.” Erdinç Saçan is voorzitter van de stichting De Nieuwe Generatie en heeft een boek samengesteld over carrièremakers. ‘ Turkse Afkomst, Nederlandse Toekomst’ luidt de titel. „Een poosje werken, geld verdienen en dan weer terug. Met die intentie kwamen gastarbeiders naar Nederland. Het liep anders. Gastarbeiders bleven: ze werden Nederlanders. Hun kinderen werden hier geboren, bezochten Nederlandse scholen en gingen aan de slag bij Nederlandse bedrijven. Deze generatie krijgt in dit boek het woord. We hebben gericht gezocht naar Nederlandse Turken die tot voorbeeld kunnen strekken. Succesvolle kunstenaars, ondernemers, sporters, ambtenaren etc. Rolmodellen die stuk voor stuk in zichzelf geloven. Veel jongeren haken af. Met dit boek wil ik ze de boodschap geven dat ze hun droom achterna moeten gaan. Dat kan, zeker in Nederland.
Toen ik ICT studeerde aan de Universiteit van Tilburg, was het nog niet eens zo lang geleden dat er niet meer dan tien studenten van Turkse afkomst waren, tegenover bijvoorbeeld Rotterdam zo’n vijftig. Vijftig, dat vonden ze hier toen erg veel. Inmiddels is het aantal Turkse studenten in Tilburg al flink toegenomen. En ligt het aantal allochtone studenten in Rotterdam al tussen de vier- en vijfhonderd. Een goede ontwikkeling.
Als student kwam ik eens op een zwarte basisschool, ze keken me er met open ogen aan. Want voor die kinderen lijkt een studie aan de universiteit onhaalbaar. Het ìs ook moeilijk. Hun ouders hebben vaak niet meer dan basisschool, ze kunnen rekenen maar van de stelling van Pythagoras hebben ze nooit gehoord.
Maar het ligt niet alleen aan de ouders, ook aan de scholen. Toen ik wilde gaan studeren dacht niemand aan ICT of bijvoorbeeld geneeskunde. Men vond het normaal dat ik ‘iets met maatschappelijk werk of tolken’ zou gaan doen. Iets waarmee ik mijn Turkse achterban zou kunnen helpen. Ook tegenwoordig gebeurt het nog te vaak dat allochtone leerlingen op basisscholen die een cito-score halen van 545, toch een mavo-advies krijgen. Omdat de leerkracht vindt dat zijn ouders, zijn omgeving niet in staat zijn om het kind de juiste begeleiding te geven in het voortgezet onderwijs. Natuurlijk is het moeilijk. Allochtonen moeten zich continu bewijzen, ervoor knokken. Niet alleen naar familie, docenten of vrienden, maar naar de hele omgeving. Daarom is een rolmodel zo belangrijk. Er zijn genoeg negatieve voorbeelden van problemen met allochtonen.
Goed. Die moeten worden opgelost. Maar er is ook behoefte aan succesvolle voorbeelden. Je merkt als je het boek leest: dat vaak de ouders van deze mensen een studie belangrijk vonden, dat helpt om door te zetten. Maar dat is in onze generatie – als kinderen van ‘gastarbeiders’ – niet vanzelfsprekend. Vandaar het boek.
Alle mensen die daarin aan het woord komen, staan er niet in om reclame te maken voor zichzelf, maar voor de jongeren. Om te laten zien: wat mij is gelukt, dat kun jij ook.
Een van de reacties op het boek was, dat het op het juiste moment is uitgebracht. We hadden bewust rekening gehouden met de verkiezingen, al kwamen die vroeger dan de planning was. Politici als Maxime Verhagen en Job Cohen hebben het boek al ontvangen.
Wilders nog niet. Met hem zou ik graag een kopje thee drinken. Ben benieuwd hoe hij zou reageren.
Uit onderzoek blijkt dat 1 op de 8 allochtonen naar het land van herkomst wil verhuizen, alsWilders de macht in handen krijgt. Ik geloof echter niet dat het zo’n vaart loopt. Wilders zal geen gekke dingen doen. Maar ik ben wel bang dat meer mensen sneller en makkelijker andere mensen kwetsen.
Dat mijn vader in zijn volkstuintje weer als ‘die Turk’ wordt gezien.
Het haalt het slechte bij mensen boven. Wat ik ook jammer vind vanWilders, is dat hij mensen die zich helemaal aan Nederland hebben aangepast, in twijfel heeft gebracht over hun toekomst. Elk jaar gaan er veel goed opgeleide mensen terug naar het land van herkomst. Dat is een gemiste kans, een brain-drain. Een van de belangrijkste redenen is het klimaat in Nederland. Eigenlijk al sinds de aanslag op de Twin Towers van 9/11 word je als allochtoon op de meest rare dingen aangesproken.
Natuurlijk moet je integreren.
Maar wanneer ben je nu geïntegreerd? Het is een term waar ik niks mee kan. Als je rechter bent in Nederland, dan ben je geïntegreerd zou je zeggen. Maar toen wij een rechter vroegen om mee te werken aan ons boek, heeft zij dat geweigerd. Zij wilde haar Turks-zijn niet benadrukken, omdat zij dan het risico loopt ‘gewraakt’ te worden. Ik kan dat in haar geval begrijpen. Maar toch, zolang mensen daarvoor bang moeten zijn en daarom niet durven uitkomen voor hun afkomst, zijn we nog niet klaar in Nederland.
Voordat een Turkse ondernemer niet meer als ‘allochtoon’ wordt bevraagd bij Pauw enWitteman maar als succesvol zakenman, zijn we wel een paar generaties verder.
Daarom is het nu belangrijk om te laten zien hoe rijk Nederland is met jongeren die actief zijn in de maatschappij, hoe inspirerend ze zijn voor iedereen. Ook de jongeren van Turkse afkomst, met een Nederlandse toekomst.”
Zijn politieke rolmodel heeft Erdinç Saçan niet in Nederland, maar in Amerika: Barack Obama.
“Omdat hij het heeft over de verbinding van mensen.” In Amerika heeft Saçan destijds zijn verkiezingscampagne gevolgd. “ Ik heb hem niet gesproken, we volgden hem. Wat we zagen is niet te beschrijven. Een mix van mensen, alle lagen van de bevolking, alle kleuren van de regenboog. En allemaal met één doel: verandering teweeg brengen. Zo moet het hier ook.”
‘Allemaal met één doel: verandering teweeg brengen’
Bron: http://www.brabantsdagblad.nl