Het is vrijdagavond 20:30 uur als de kleine maar knusse zaal in Chasse Theater in Breda vol begint te lopen. Er zijn maar weinig lege stoelen te vinden en er is een gemeleerd publiek. De meerderheid is autochtoon en ook een klein aantal Nederlands Turkse fans zijn aanwezig. Een paar minuten later komt haar band het podium op. Kagan Han drums, Ogan Sadan basgitaar en Sebastiaan Lunsingh Scheurleer gitaar. Niet veel later komt Karsu Dönmez het podium op. Ze is simpel maar netjes gekleed. Ze begint meteen te zingen. Als ze zingt is ze een diva. Een volwassen, professioneel zangeres die het podium als haar domein ziet en dat ook duidelijk maakt en die het publiek kan hypnotiseren met haar stem en haar mimiek. Haar gezichtsuitdrukkingen zijn op de juiste momenten, op de juiste manier. Elk woord en zin die droevigheid, vreugde of kwaadheid uitstraalt kan ze uiten met haar lichaamshouding. Haar handgebaren, dansjes en zelfs haar manier van lopen is aangepast aan het ritme van de muziek.
Als ze klaar is met zingen klinkt er ineens “Dank je wel!” hoog, licht giechelend. Hier hoor je een meisje van 16. Ze praat snel en vrolijk. Het contrast is soms zelfs zo groot dat je sommigen uit het publiek van verbazing en respect hoort lachen. Tijdens het zingen een diva en als ze klaar is een meisje. Een meisje dat nog stevig met haar voeten op de grond staat; haar fans de tijd gunt en met iedereen een babbeltje maakt.
Na de pauze had ze een mooie glinsterende jurk aan en begon weer met haar krachtige volle stem de zaal te beroeren. Een ander bandlid, de violiste Muge Alpay ondersteunde haar tijdens Turkstalige liedjes. Ze zong twee liedjes uit het repertoire van wijlen Baris Manco (1943 – 1999), hij was een Turkse rockzanger, songwriter en televisieproducent. Manço heeft ongeveer 200 liedjes op zijn naam staan, waarvan een aantal is vertaald in onder andere het Engels, Japans, Grieks, Bulgaars, Roemeens, Perzisch, Arabisch en Hebreeuws. Een van de liedjes “Domates, biber, patlican” wat letterlijk “Tomaat, paprika, aubergine” betekent, werd ook meegezongen door het publiek.
Een paar liedjes legt ze uit voordat ze begint met zingen. Waar ze het heeft geschreven, wanneer en met welk idee. Ze heeft leuke ervaringen opgedaan tijdens haar reizen naar de Verenigde Staten en naar Suriname. Een liedje, dat maar een paar dagen geleden af was, zong ze met haar band alsof het al jaren in haar repertoire zat. Het liedje ging over een schizofreen meisje en dat speelde ze ook na tijdens het zingen.
Haar hele optreden samen met haar band is zeer entertainend. Haar prachtige en krachtige stem neemt je mee naar verre oorden en laat je de waan van de dag vergeten. In het Turks heb je een gezegde “Kulagimizin pasi silindi” of te wel “de roest van onze oren werd verwijderd” dankzij Karsu.
Auteur: Erdinç Saçan
