Beutetürken werden krijgsgevangenen genoemd van het leger van de Ottomanen, die in de 17e en 18e eeuw na Christus naar Duitsland werden gedeporteerd en onder dwang geassimileerd.
Tijdens de zogenaamde Turkse oorlogen werden “gevangengenomen Turken” en “gevangengenomen Turkse vrouwen” als krijgsgevangenen gedeporteerd naar de individuele residenties in Duitsland, vooral in Zuid-Duitsland. Het was gebruikelijk om de gevangenen tot slaaf te maken als levende buit en trofee. Sommigen van hen werden verkocht en weggegeven. In de kringen van vorsten en adel was het een belangrijk prestige-kenmerk om het eigen hof te versieren met exotisch geklede jonge moslim-slaven.
Bij geschoolde slaven vond het onderwijzen van de Duitse taal en het verplicht leren van het Christendom tot een soort verplichte doop plaats als enige optie om aan het slavenleven te kunnen ontsnappen. De Turkse doopfeesten hadden het karakter van een volksfeest. De slaaf die was opgeleid voor de openbare doop, moest zichzelf er publiekelijk van beschuldigen “een Turk en een verdoemd persoon” te zijn voordat hij redding vond uit deze ellendige toestand in de vorm van de Christelijke doop en vervolgens een Christelijke naam kreeg. Na de doop bleven de nu “vrije” burgers als personeel bij de voormalige eigenaar. De geschoolden trouwden in de Duitse middenklasse.
In enkele gevallen is een klim naar hoge sociale niveaus bekend. Fatma Kariman, ontvoerd uit Boedapest in 1686, was aanvankelijk een bediende aan het hof van Augustus de Sterke, die later de buit-Turk huwde met zijn opperbevelhebber Hermann von Baden en zo verhief tot de toekomstige gravin Castell. De keurvorst van Hannover, Georg I, overtuigde de keizer om zijn buit Turk en bediende als Ludwig Maximilian Mehmet von Königstreu tot de adel te verhogen en hem zo een erfelijke titel van adel te geven.
In sommige gevallen brachten gevangengenomen Turken ook een culturele uitwisseling tot stand. Voormalige militaire muzikanten werden toegelaten tot militaire bands en verrijkten westerse muziek. Onder invloed hiervan componeerde Wolfgang Amadeus Mozart in 1781 na Christus de “Turkse Opera” met de “Ontvoering uit de Seraglio”.
Bron: http://www.eslam.de/begriffe/b/beutetuerken.htm
Ook in Engeland kenden ze dit fenomeen: