Internationaal voetbalsuperster Mesut Özil is de Muhammad Ali van onze tijd, die reputatie en broodwinning riskeert om zich krachtig uit te spreken tegen de ergste mensenrechtenschendingen ter wereld.
Artikel is geschreven door CJ Werleman
Terwijl miljoenen etnische Oeigoeren onder dwang zijn verdwenen in een netwerk van door de Chinese regering geleide concentratiekampen, martelkelders en mogelijk massagraven, is de internationale voetbalsuperster Mesut Özil, een in Duitsland geboren moslim, onder dwang verwijderd uit de hoogste voetbalcompetitie ter wereld en uit de internationale aandacht omdat hij zich durfde uit te spreken tegen Peking.
Het begon allemaal met een tweet geplaatst op 13 december 2019, toen hij China veroordeelde voor zijn vervolging van Oeigoerse moslims, en de regeringen van landen met een moslimmeerderheid voor hun medeplichtige stilzwijgen.
“Korans worden verbrand, moskeeën worden gesloten, madrassa’s worden verboden, religieuze geleerden worden een voor een vermoord. De broeders worden in de kampen gedwongen. Chinese mannen worden in hun families geplaatst in plaats van hen. De zusters worden gedwongen om met Chinese mannen te trouwen,” leest een fragment uit Özil’s tweet. “Ondanks dit alles zwijgt de Ummah van Profeet Muhammad. Maakt geen bezwaar/zegt niets.”
Vrienden en adviseurs hadden Özil gewaarschuwd dat er consequenties zouden zijn voor het uitspreken van zijn mening.
Volgens de New York Times hadden vrienden en adviseurs Özil – die toen onder contract stond bij de Engelse Premier League (EPL) ploeg Arsenal – gewaarschuwd dat er consequenties zouden zijn, maar Özil voelde zich door zijn religieuze geloof gedwongen om te handelen. Hij negeerde hun waarschuwingen. De gevolgen volgden elkaar snel op.
Niet alleen nam Arsenal afstand van hun sterspeler door te zeggen: “De gepubliceerde inhoud is de mening van Özil,” en dat het als voetbalclub vasthoudt aan het “principe om zich niet met politiek te bemoeien” — wat onzin is, aangezien Arsenal openlijk zijn steun heeft betuigd aan een reeks politieke doelen, waaronder Black Lives Matter. Als reactie op Özil’s activisme verdween Özil’s naam uit videospelletjes, sociale media en zoekmachines op internet, en dreigde China de uitzending van Arsenal’s toekomstige wedstrijden te verbieden.
Tien maanden later verdween Özil’s naam ook van Arsenal’s spelerslijst en eindigde zijn tijd in de hoogste voetbalcompetitie ter wereld met een jaarsalaris van 13.975.000 pond. Arsenal verruilde hem voor de Turkse club Fenerbahce, die op de 13e plaats staat in de Europese competitie.
Zijn val kon niet groter zijn geweest. In 2018 werd hij ’s werelds best betaalde speler in de geschiedenis, hij verdiende 350.000 pond per week in de EPL in de hoogste klasse, maar vandaag trekt hij slechts een fractie daarvan, ruwweg 60.000 pond per week, en speelt hij in de tweederangs Süper Lig. Amper zes maanden nadat hij China had veroordeeld wegens de vervolging van Oeigoerse moslims, beëindigde Adidas zijn zevenjarige sponsordeal van 22 miljoen pond met Özil.
Adidas is er met name van beschuldigd te profiteren van de massale detentie van Oeigoeren in Xinjiang, waar de gedetineerden gedwongen zijn katoen te plukken.
Zich uitspreken tegen wat de regering van de Verenigde Staten nu als “genocide” bestempelt, heeft Özil financieel en emotioneel zwaar op de proef gesteld. Hij gebruikt zijn enorme aanhang op de sociale media om aandacht te vragen voor de wreedheden van de Palestijnen die door Israël worden bezet, de Syriërs die door Rusland worden gebombardeerd en de Jemenieten die midden in een oorlog bij volmacht zitten.
Özil bad voor de “veiligheid en het welzijn van onze moslimbroeders en -zusters in India”.
Om de islamitische heilige nacht van Lailat al-Qadr op 27 april te vieren, bad Özil voor de “veiligheid en het welzijn van onze moslimbroeders en -zusters in India,” en noemde hij het harde optreden van de Indiase regering tegen de religieuze minderheid “beschamend” voordat hij vroeg: “Wat gebeurt er met de mensenrechten in de zogenaamde grootste democratie ter wereld?”
Özil laat zich duidelijk niet afschrikken en intimideren door de groeiende economische macht van India. Hij vreest geen mens en geen regering. Hij is alleen verantwoording schuldig aan God en zijn eigen morele kompas.
Hoewel verre van een perfecte analogie, is Özil de Muhammad Ali van onze tijd, en net als “de Grootste” zwaargewicht bokskampioen aller tijden, heeft hij zijn reputatie en levensonderhoud op het spel gezet door zich met geweld uit te spreken tegen ’s werelds ergste schendingen van de mensenrechten.
Lees verder op: https://insidearabia.com/mesut-ozil-the-muhammad-ali-of-our-time/